วารสารสังคมวิทยามานุษยวิทยา ปีที่ 32 ฉบับที่ 1 (มกราคม-มิถุนายน 2556)
ฉบับ “อดีต สำคัญไฉน?” บรรณาธิการโดย อุดมลักษณ์ ฮุ่นตระกูล
มรดกทางวัฒนธรรมที่จับ (แตะ) ต้องไม่ได้
วันอังคารที่ 5 พฤศจิกายน 2556 เวลา 13.00-16.30 น. ห้องประชุมบุญชู โรจนเสถียร ชั้น 3 อาคารอเนกประสงค์ 1 มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ท่าพระจันทร์
อย่าใช้อำนาจรัฐกำกับวัฒนธรรม
วัฒนธรรมเป็นของทั้งชุมชนผู้สร้างและปัจเจกชนผู้ใช้ แสดงออก และร่วมสร้าง ทั้งชุมชนและปัจเจกชนมีสิทธิครอบครอง ใช้ และดัดแปลงวัฒนธรรมของตนเอง ไม่ใช่เรื่องอะไรที่รัฐจะต้องยื่นอำนาจเข้ามาก้าวก่าย รัฐอาจช่วยส่งเสริม ช่วยสนับสนุนให้พัฒนาได้ และนั่นเป็นบทบาทที่ถูกต้องของรัฐ การประกาศกฎหมายแบบนี้ออกมาเขาไม่ได้เรียกการส่งเสริมวัฒนธรรมหรอก เขาเรียกเผด็จการทางวัฒนธรรมต่างหาก
มานุษยวิทยาว่าด้วยการกอบกู้
หากพิจารณาจากลักษณะโทษที่คาดไว้ สิ่งที่ร่าง พรบ. ฉบับนี้ต้องการกอบกู้อาจไม่ได้เป็นมรดกทางวัฒนธรรมและชีวิตของคนที่ไม่สู้มีปากเสียง เท่าๆ กับสถานภาพของชนชั้นนำที่กำลังง่อนแง่นเสียเต็มประดา